CHAPTER 4
SOONCHAN CUT
(ขอให้มีความสุขแล้วก็..
หวังว่าพี่จะมีคำอธิบายดีๆ สำหรับเรื่องเสียงแฟนพี่ที่คุ้นหูผมซะจริงเลยนี่ด้วยนะครับ)
ชานเม้มปากแน่นเมื่อได้ฟังคำพูดก่อนวางสายของเด็กมัธยมปลายตัวแสบ
พยายามออกแรงขืนคนบนร่างที่กดข้อมือเขาไว้กับผืนเตียงแต่ก็ไม่สำเร็จ
มันไม่ได้ทำให้พี่ซูนยองขยับตัวเลยด้วยซ้ำ
สันจมูกโด่งของคนเป็นพี่ที่คลอเคลียอยู่กับผิวขาวของเขาและเสียงลมหายใจหนักๆ
นั่นทำให้รู้สึกวูบวาบไปทั่วร่างได้อย่างง่ายดาย และก็เป็นเพราะคนตรงหน้าคือควอนซูนยองที่รู้จักทุกส่วนในร่างกายของชานยิ่งกว่าตัวเขานั่นเอง...
“ทำงานมานึกว่าจะเหนื่อยซะอีก...
คึกแทนหรอกเหรอ..”
ชานถามออกไปเสียงเบาเมื่อร่างสูงโปร่งผละออกจากซอกคอเขาแล้วเลื่อนมือมาปลดกระดุมชุดนอนสีดำตัวโคร่งที่คนตัวเล็กใส่อยู่
พี่ซูนยองชอบพูดว่าสีผิวเขาเหมาะกับเสื้อผ้าสีเข้ม
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหมาะหรือชอบเห็นชานใส่กันแน่...
ควอนซูนยองในชุดนอนสีเข้มแบบเดียวกันยังคงสบตาเขาในทุกกระบวนการที่ทำ
สายตาที่จ้องมาราวกับจะกลืนกินนั้นทำให้คนตัวเล็กต้องเป็นฝ่ายหลบสายตาก่อน
แล้วก็เป็นจังหวะเดียวกับที่คนเป็นพี่จงใจเหลือกระดุมตรงกลางเสื้อเอาไว้สองเม็ด
แล้วค่อยๆ เลื่อนคอเสื้อนอนของชานลงมากองอยู่ที่ข้อศอกโดยได้รับความร่วมมือจากคนใต้ร่างเป็นอย่างดี
ก่อนที่ร่างโปร่งจะโน้มหน้าลงมาหาอีกครั้ง
ผิวขาวเนียนของชานยังคงเป็นอย่างเดียวที่ซูนยองอยากจะฟัดให้ผิวนุ่มนิ่มนี่เกิดรอยแดงเพราะเขา
คนเป็นพี่ใช้ริมฝีปากขมเม้มที่บริเวณไหปลาร้าจนขึ้นรอยสีกุหลาบขึ้นสองสามจุด
ใช้สองมือกดแขนเล็กไว้กับพื้นเตียงนุ่มขณะกดจูบไล่ลงมาจนผ่านยอดอกสีหวานของร่างบาง
และเขาก็อดไม่ได้ที่จะตวัดลิ้นผ่านให้ได้ยินเสียงครางอย่างอ่อนแรงจากอีกฝ่าย
“อา.. พอได้แล้วน่า...”ชานพูดเสียงเบาพร้อมกับกำผ้าปูที่นอนสีขาวแน่น
และท่าทางนั้นก็ทำให้คนกระทำหลุดยิ้มออกมา
ซูนยองกดจูบลงตรงกลางอกที่ทำให้รู้ได้ถึงเสียงหัวใจเต้นของคนตัวเล็กกว่า
เลื่อนมือที่เคยจับแขนเล็กไว้มาจับที่บริเวณเอวคอด ลูบไล้ผิวขาวเนียนนั่นยังมันมือในขณะที่เด็กตัวเล็กยังคงกัดฟันแน่นเพราะเริ่มรู้สึกตามไปมากขึ้นเรื่อยๆ
แตกต่างกับเขาที่แค่เห็นร่างขาวๆ
นี้มานอนอยู่ใต้ร่างก็มีอารมณ์แล้ว..
ร่างสูงโปร่งลากมือลูบโคนขาอ่อนผ่านกางเกงขายาวตัวบาง
ใช้นิ้วเกี่ยวยางยืดที่ขอบกางเกงแล้วดึงมันลงไปไว้ที่เข่าด้วยมืดเดียว
และชานก็เป็นคนที่ค่อยๆ ถีบมันทิ้งให้ออกจากเรียวขาขาวไปอย่างรวดเร็ว
กายบางเหลือแค่เพียงเสื้อนอนสีเข้มและกางเกงชั้นในที่อยู่บนร่าง
ในขณะที่ซูนยองเองยังมีเสื้อผ้าครบทุกชิ้น มือใหญ่ลูบไล้เรียวขาขาว ลากผ่านส่วนอ่อนไหวที่กำลังนูนขึ้นเพราะความกระสันอย่างหยอกล้อและมันก็ทำให้ได้ยินเสียงครางแผ่วมาจากคนตัวเล็ก
จนถึงตอนที่เขานวดคลึงส่วนกลางลำตัวของอีกฝ่ายผ่านกางเกงชั้นใน คนเป็นพี่ถึงได้ยินเสียงหวานนั่นร้องออกมาอย่างเต็มเสียงเสียที
“อ๊ะ... ซูนยอง.. อย่า..”
“อย่าอะไรกัน
มาถึงขนาดนี้แล้วยังเขินกันอยู่อีกเหรอหืม?”ซูนยองถามออกไปเสียงเบาเมื่อเด็กตัวเล็กยื่นมือมาจับข้อมือเขาไว้
ขาขาวหนีบเข้าหากันขณะที่ร่างกายบิดเร่าไปมาเพราะความเสียวซ่าน
ส่วนอ่อนไหวในมือเขากำลังค่อยๆ แข็งขืนขึ้นตามอารมณ์ของร่างบาง และมันก็ทำให้เขาอยากแกล้งเด็กคนนี้มากขึ้นไปอีก
“น ไหนบอกว่า.. อื้อ.. ไม่ฟันเด็กไม่สบายไง อ๊ะ..”ชานร้องออกมาเสียงเบาเมื่อกางเกงชั้นในถูกคนเป็นพี่รูดลงไปตามเรียวขา
มือใหญ่กอบกุมส่วนกลางลำตัวเขาโดยไร้ปราการได้ขวางกั้น
และมันก็ทำให้เด็กขี้บ่นหยุดพูดแล้วเปลี่ยนไปครางไม่เป็นภาษาได้ในเสี้ยววินาที
ผิวขาวเนียนขึ้นสีแดงอ่อนเพราะความต้องการ
เสียงหอบหายใจดังประสานกับเสียงครางหวานนั่นได้อย่างไพเราะจนคนฟังอย่างเขาได้แค่ยิ้มออกมาอย่างนึกพอใจ
“ก็หายแล้วนี่?”
“อะ.. อื้อ.. เร็วไป..”
“เสียงก็ไม่ได้แหบแล้วด้วย
จะมาว่าฉันเอาคนป่วยไม่ได้แล้วนะ”
ชานเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น
จิกผ้าปูที่นอนจนเป็นรอยยับยู่ยี่
ไม่มีแรงขืนในตอนที่คนเป็นพี่แยกขาเขาออกแล้วแทรกตัวเข้าไปตรงกลาง
เพราะระหว่างนั้นมือของซูนยองก็ยังทำหน้าที่ได้ไม่ขาดตกบกพร่อง แต่ถึงแม้จะกำลังถูกปรนเปรอที่ส่วนกลางลำตัวจนแทบสติหลุด
อีกฝ่ายก็ยังทำให้เขาอายขึ้นไปอีกด้วยการแทรกนิ้วเรียวยาวเข้ามาในปากเขา
กลีบปากบางอ้ารับมันเข้ามาได้อย่างง่ายดาย
ดูดดุนและตวัดลิ้นเลียให้นิ้วนั่นชุ่มน้ำลายเพราะรู้ดีว่ามันเอาไว้ใช้ทำอะไร
ชานส่งเสียงค้านในลำคอออกมาเสียงเบาเมื่อคนเป็นพี่ชักนิ้วเข้าออกในโพรงปากเขาทั้งที่มืออีกข้างก็กำลังขยับรูดรั้งแก่นกายให้อยู่
ก่อนจะช้อนสายตามองดวงตารีเล็กที่ยังคงจ้องมองมายังเขาอย่างหื่นกระหายเหมือนทุกที
“อึก.. อา..”ร่างเล็กผ่อนลมหายใจออกมายาวเหยียดเมื่อในที่สุดอีกคนก็ถอนนิ้วออกไปจากปากเขาและก็หยุดแกล้งชานด้วยมืออีกข้างเสียที
เด็กน้อยใช้เวลานั้นในการกอบโกยอากาศหายใจให้ได้มากที่สุดก่อนที่ควอนซูนยองจะพรากมันไปอีกครั้ง
และไม่นานเอวบางก็ถูกยกขึ้นจากพื้นเตียงโดยมีขาข้างหนึ่งพาดไหล่กว้างของคนโตกว่าไว้
ชานกัดฟันแน่นเมื่อรู้สึกได้ถึงมือของอีกคนที่นวดคลึงบริเวณช่องทางด้านหลัง
กลั้นเสียงครางที่อาจจะเล็ดรอดออกมาให้โดนล้ออีกเมื่อพี่ซูนยองกำลังจัดการกลับจุดไวต่อความรู้สึกของเขา
ก่อนจะต้องทำหน้าเหยเกเมื่อคนเป็นพี่แทรกสองนิ้วแรกเข้ามาในช่องทางโดยที่ไม่ทันตั้งตัว
“เจ็บ...”
“กำลังค่อยๆ ทำอยู่ครับ”เสียงทุ้มที่ก้มลงมากระซิบข้างหูทำให้ชานได้แต่สูดหายใจเข้าอย่างพยายามตั้งสติเมื่ออีกคนแทรกนิ้วที่สองเข้ามา
แล้วจึงค่อยๆ ขยับเข้าออกเพื่อให้เขาได้ปรับสภาพร่างกายหลังจากไม่ได้ทำเรื่องแบบนี้มานาน
ไม่รู้หรอกว่านานแค่ไหน
แต่ก็นานพอให้คนเซ็กส์จัดอย่างเขาไม่ชินได้ก็แล้วกัน
“อะ.. อย่าแรงได้ไหม..”
“เจ็บหรือเสียวกันแน่ล่ะหืม?”
“อื้อ พี่ซูนยอง... อ๊ะ”ชานหลับตาแน่นเมื่อปลายนิ้วเรียวไปโดนเข้ากับจุดกระสันภายในและอีกคนก็ดันแกล้งกดย้ำที่จุดเดิมเมื่อเห็นว่าเขามีปฏิกิริยากับมัน
“เลิกแกล้งสักที... มัน..”
ซูนยองแค่นยิ้มออกมาขณะจ้องมองใบหน้าขาวที่เวลานี้ดูเซ็กซี่เหลือเกิน
ขยับนิ้วที่อยู่ภายในร่างกายเด็กตัวเล็กเร็วขึ้นเรื่อยๆ
จนได้เห็นอีกคนกัดริมฝีปากล่างเพื่อกลั้นเสียงร้องเอาไว้
ชานเวลาปกติก็ทำให้อยากกอดฟัดจะแย่แล้ว
แต่เจ้าเด็กดื้อในเวลานี้ก็ให้ความรู้สึกอีกแบบ
ยิ่งเห็นอีกคนกลั้นเสียงคราง
ก็ยิ่งน่าจับกระแทกให้ร้องออกมาดังๆ จริงๆ...
ร่างสูงโปร่งถอนนิ้วออกมาจากช่องทางของเด็กตัวเล็กที่นอนถ่างขาออกกว้างอยู่ตรงหน้า
กางเกงนอนขายาวที่ใส่อยู่ถูกถอดออกไปพร้อมกับกางเกงชั้นใน
เผยให้เห็นแก่นกายที่กำลังขยายใหญ่ขึ้นในห้วงอารมณ์นี้
ซูนยองจับเอวบางของชานไว้ด้วยสองมือ
ถูไถส่วนกลางลำตัวผ่านภายนอกช่องทางอย่างหยอกล้อและก็ทำให้ร่างบางบิดเร่าไปมาอย่างทรมาน
“อ๊า...”ชานส่งเสียงครางออกมาแผ่วเบาเมื่อเขาค่อยๆ
แทรกกายเข้าไปในตัวของอีกคนอย่างใจเย็น ร่างเล็กกัดริมฝีปากล่างตัวเองแน่นจนซูนยองต้องเอื้อมมือไปเกลี่ยนิ้วบอกให้หยุดแล้วกดจูบลงบนริมฝีปากบางอย่างปลอบประโลม
และเด็กตัวเล็กก็ดูจะปรับตัวได้อย่างง่ายดายถึงได้เป็นฝ่ายขยับตัวเบียดเข้ามาใกล้เขาด้วยตัวเอง
“อะ.. อา..”
“เด็กลามก”
“อื้อ.. ก ก็เพราะใครล่ะ”เสียงอ่อยๆ
ที่พูดอย่างประชดประชันนั้นทำให้ซูนยองหมั่นเขี้ยวจนกัดริมฝีปากบางไปเบาๆ หนึ่งที จับมือของชานขึ้นมาโอบรอบคอเขาไว้แล้วเริ่มขยับตัวกระแทกเข้าหาสะโพกบางที่อ้ารับเขาอยู่ตอนนี้
เสียงอันหยาบโลนของเนื้อกระทบเนื้อและเสียงครางของคนใต้ร่างเป็นอย่างเดียวที่ได้ยินเมื่อถูกอย่างรอบตัวดูจะขาวโพลนไปหมด
ควอนซูนยองไม่ได้ขยับตัวเข้าหาถี่รัวนัก
แต่ทุกครั้งที่อีกคนถอนมันออกไปจนหลุดแล้วใส่เข้ามาจนสุดทางก็ทำให้ชานหลุดครางออกมาหลายครั้งต่อหลายครั้งเช่นกัน
เสียงหอบหายใจของคนเป็นพี่ที่ดังอยู่ข้างหูทำให้ใบหน้าของเขาเห่อแดงขึ้นมา
ในขณะที่ริมฝีปากเอ่ยเรียกชื่ออีกฝ่ายซ้ำไปซ้ำมาโดยไม่รู้ตัว
“คิดถึงจัง...”
“อึก
ไม่ได้คิดถึงผม.. อะ.. แต่คิดถึงตอนที่เอาผมอยู่เนี่ยนะ.. อ๊า!”ชานขยำกลุ่มผมสีเข้มของอีกฝ่ายแน่นเพื่อระบายอารมณ์ตอนที่ถูกคนเป็นพี่กระแทกเข้าหาจนสุดความยาวเหมือนเป็นการลงโทษที่พูดอะไรงี่เง่าแบบนั้นออกไป
“อื้อ.. ควอนซูนยอง...”
“ถ้าไม่ได้ทำนานแล้วจะรู้สึกแบบนั้น.. อืม.. ฉันน่าจะทำทุกวันเลยเนอะว่าไหม?”
“ฝันไปเถอะ...”
“พูดแบบนี้ก็อย่าอ้อนให้จูบตอนเช้าอีกล่ะ”
“อ๊ะ! พี่.. อึก”
ร่างบางครางไม่เป็นภาษาเมื่ออีกคนขยับกายเข้าหาถี่รัวจนแทบไม่มีช่องว่างให้เขาได้กอบโกยอากาศหายใจ
กายบางที่โยกไปมาเพราะแรงกระแทกเรียวขาเล็กสั่นระริกเพราะความเสียวซ่าน แต่ก็กลับยกมันขึ้นเกี่ยวเอวคนบนร่างไว้ให้เข้ามาใกล้ชิดมากกว่าเดิมได้อย่างไม่นึกอายเหมือนก่อนหน้านี้
จะให้บอกไปยังไงล่ะ..
ว่าจริงๆ
ก็ต้องการพี่เขาเหมือนกัน...
เหนแมะ คัทเบาๆ ใสๆ เพราะครูควอนเค้าเป็นคนอ่อนโยน
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะค้าาาา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น